«Ν’ αγαπάς την ευθύνη

να λες εγώ, εγώ μονάχος μου

θα σώσω τον κόσμο.

Αν χαθεί, εγώ θα φταίω»

Νίκος Καζαντζάκης

Η χώρα έφθασε σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση όχι εξαιτίας των αδιαμφισβήτητων λαθών ή / και σκοπιμοτήτων των ξένων. Ούτε καν επειδή η οικονομική συγκυρία μας βρήκε απροετοίμαστους. Έφθασε κυρίως επειδή το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας από πολύ πριν αρχίσει να εκδηλώνεται η κρίση ως και σήμερα, δεν αποφάσισε ποτέ να ηγηθεί πραγματικά. Δεν θέλησε ποτέ να αναλάβει το κόστος και την ευθύνη υλοποίησης λύσεων. Οι ελάχιστες αποσπασματικές εξαιρέσεις δεν ήταν αρκετές για να αλλάξουν την πορεία.

«Ταπώναμε» τρύπες πρόχειρα όλο αυτό το διάστημα και ακόμα και για τις δυσάρεστες αυτές μικροεπισκευές αποδίδαμε την ευθύνη στους ξένους.

Περισσότερα...

Ούτε οι 100+ ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, ούτε τα 6+ χρόνια κρίσης κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ/ΝΔ και ολίγον από ΔΗΜΑΡ δεν αποδείχθηκαν αρκετά για να ανοίξει επιτέλους ο αναγκαίος δημόσιος διάλογος στη χώρα. Μιλώ για τη συζήτηση όχι για αυτά που δεν θέλουμε να αλλάξουμε, ούτε για αυτά που θέλουμε να έρθουν από τον ουρανό. Όχι για τις κόκκινες γραμμές και τα πράσινα άλογα, αλλά για διάλογο ως προς το είδος της κοινωνίας & οικονομίας που θέλουμε να διαμορφώσουμε. Για το πρότυπο χώρας που θέλουμε να υιοθετήσουμε στη δική μας. Για τις θεσμικές αλλαγές που πρέπει να θεσπίσουμε ώστε να ορθοποδήσουμε. Γιατί όλοι παραδεχόμαστε ότι χρειάζονται ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, όμως συνήθως ένα ανελέητο πολιτικό bullying είναι αυτό που επιφυλάσσουμε σε όσους ελάχιστους διατυπώνουν προτάσεις για το περιεχόμενό τους.

Περισσότερα...