Δυο εβδομάδες μετά τη συμφωνία της 12/13ης Ιουλίου με την Ε.Ε. έχουμε ήδη παραβιάσει αρκετούς από τους όρους της. Μετά από πρόχειρη αντιπαραβολή συμφωνίας και ψηφισθέντων έχουμε κυρίως τα παρακάτω που δεν έχουμε υλοποιήσει, παρά τις γραπτές δεσμεύσεις μας:
1. Κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.
2. Αποστολή προσχεδίου αξιολόγησης και αναδιοργάνωσης δημοσίου τομέα.
3. Διεύρυνση φορολογικής βάσης με απαλοιφή αδικαιολόγητων απαλλαγών ΦΠΑ και γενικώς ειδικών φορολογικών προνομίων και απαλλαγών.
4. Ενίσχυση ανεξαρτησίας της ΕΛΣΤΑΤ
5. Θεσμοθέτηση αυτόματης δημοσιονομικής ισορροπίας.
6. Ανάληψη πλήρους κυριότητας και ευθύνης για τα προαπαιτούμενα και το πρόγραμμα.
Στην Ελλάδα οι τραγικές πολιτικές που εφαρμόζονται και τα καθημερινά μας αδιέξοδα επικεντρώνουν τη δημόσια συζήτηση σε αμιγώς τοπικά ζητήματα.
Στο συνταξιοδοτικό το μέγεθος μετράει. Και δυστυχώς δεν υπάρχει το ένα μέγεθος που να κάνει σε όλους. 
Κλείνει επταετία η ύφεση στην πατρίδα μας. Για την ώρα δεν διακρίνεται κάποια αναστροφή της πορείας στον ορίζοντα. Ο χρόνος κυλάει χωρίς να διαμορφώνεται ένα νέο πειστικό αφήγημα για την ελληνική κοινωνία. Χωρίς ένα νέο όραμα πάνω στο οποίο οι παραγωγικές δυνάμεις να συμμαχήσουν και τα υπόλοιπα τμήματα της κοινωνίας να αποδεχτούν ως ζητούμενο, ακόμα κι αν απαιτεί θυσίες. Όχι ότι λείπουν οι θυσίες, αλλά στερούνται βιώσιμης στόχευσης.