Καταθέτω εδώ μια πρόταση αναθεώρησης/βελτίωσης της αντίληψής μας για την εκπαίδευση. Προτείνω ένα μοντέλο στο οποίο το κράτος μοιράζει στους γονείς κουπόνια-εισιτήρια για την ετήσια φοίτηση των παιδιών τους στα σχολεία. Τα «εισιτήρια» αυτά εξαργυρώνονται σε υπηρεσίες φοίτησης μαθητών σε σχολείο της επιλογής τους. Τα κουπόνια έχουν αξία σταθμισμένη: αντιστοιχούν σε περισσότερα χρήματα για απομακρυσμένες/ δυσπρόσιτες/ μη πυκνοκατοικημένες ή ακόμα χαμηλού εισοδήματος περιοχές ώστε να αμβλύνονται οι εγγενείς διαφορές. Ακόμα, στη στάθμιση λαμβάνονται υπόψη η ηλικία των μαθητών, αλλά και το επίπεδο των κτιριακών εγκαταστάσεων των σχολείων. Σε πολύ ακραίες περιπτώσεις (π.χ. νησιά με σχολεία των 5 μαθητών) η κεντρική κυβέρνηση επιδοτεί συμπληρωματικά, αλλά μόνο σε τέτοιες.

Οι συνήθεις περιπτώσεις δημοσίων σχολείων μετατρέπονται σε αστικές μη κερδοσκοπικές τοπικές εταιρείες υπό τη διοίκηση γονιών, δασκάλων και αποφοίτων.

Περισσότερα...

Από την ανάλυση των ψηφιακών κοινωνικών δικτύων σε συμπεράσματα για το μεσσιανισμό, τον πληθοπορισμό και τη συλλογική ευφυΐα.

Επί αιώνες οι ερευνητές των κοινωνικών επιστημών προσπαθούν να ερμηνεύσουν τους παράγοντες που επιτρέπουν σε άλλες κοινωνίες να προοδεύουν και σε άλλες να μένουν στάσιμες ή και να οπισθοχωρούν. Μια ενδιαφέρουσα πρόσφατη προσπάθεια είναι το ενδιαφέρον βιβλίο "Why nations fail" των Daron Acemoglu και James Robinson (www.whynationsfail.com). Ωστόσο όλες οι προσεγγίσεις αυτές βασίζονται σε θεωρητικές αναλύσεις και προσπάθειες να επιβεβαιώσουν τις υποθέσεις αναλύοντας ιστορικά παραδείγματα.

Περισσότερα...

Η χάρη μας πλέον ξεπέρασε τα σύνορα. Ο ξένος τύπος έχει πλέον αρχίσει ανοιχτά να ασχολείται με τις περίπου 2.000 οικογένειες που μέσα από έναν φανερό και αφανή έλεγχο σε πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ και τράπεζες στην Ελλάδα ορίζουν τι, πότε, ποιος και πάνω από όλα πόσα! Αρχίζουν δηλαδή τα ξένα μέσα να υποκαθιστούν τα ντόπια, αγγίζοντας θέματα που τα τελευταία έχουν σοβαρούς λόγους να μην αγγίζουν στο βαθμό που θα όφειλαν.

Όλα αυτά βέβαια στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι ... παλιά «νέα». Τα γνωρίζουμε πολύ καλά. Τα έχουμε ζήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι περισσότεροι ως θύματα, λίγοι ως θύτες και αρκετοί ως έμμεσοι ή άμεσοι συνεργοί των θητών. Παρόλα αυτά δείχνουμε με ένα περίεργο τρόπο να τα έχουμε αφήσει πίσω μας λες και δεν αποτελούν πια πρόβλημα και καταπίνουμε αμάσητο το δόλωμα της άκρατης λιστολογίας των τελευταίων εβδομάδων.

Ευθύνες για τον Παπακωνσταντίνου: αυτό είναι προφανές. Είτε έκανε ή δεν έκανε την αλλοίωση, φόρους από το μαύρο χρήμα δεν είχε διάθεση να εισπράξει.

Περισσότερα...