Ούτε οι 100+ ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, ούτε τα 6+ χρόνια κρίσης κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ/ΝΔ και ολίγον από ΔΗΜΑΡ δεν αποδείχθηκαν αρκετά για να ανοίξει επιτέλους ο αναγκαίος δημόσιος διάλογος στη χώρα. Μιλώ για τη συζήτηση όχι για αυτά που δεν θέλουμε να αλλάξουμε, ούτε για αυτά που θέλουμε να έρθουν από τον ουρανό. Όχι για τις κόκκινες γραμμές και τα πράσινα άλογα, αλλά για διάλογο ως προς το είδος της κοινωνίας & οικονομίας που θέλουμε να διαμορφώσουμε. Για το πρότυπο χώρας που θέλουμε να υιοθετήσουμε στη δική μας. Για τις θεσμικές αλλαγές που πρέπει να θεσπίσουμε ώστε να ορθοποδήσουμε. Γιατί όλοι παραδεχόμαστε ότι χρειάζονται ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, όμως συνήθως ένα ανελέητο πολιτικό bullying είναι αυτό που επιφυλάσσουμε σε όσους ελάχιστους διατυπώνουν προτάσεις για το περιεχόμενό τους.
Περισσότερα...
Το πολιτικό σύστημα είναι διεφθαρμένο, ανίκανο και αναξιόπιστο. Αλλιώς δεν θα φθάναμε ποτέ εδώ. Όμως αυτό το διαλέγουμε εμείς οι πολίτες. Έχουμε διαρκώς ψεύτες, ανίκανους και απαταιώνες γιατί προφανώς είτε "τσιμπάμε" στα ψέματα, είτε διαλέγουμε συνειδητά τα ψέματα, είτε αποσκοπούμε σε ατομικές ή συντεχνιακές εξυπηρετήσεις και κάνουμε τα στραβά μάτια σε όλα τα άλλα. Όταν αυτό αρχίζει να αλλάζει είναι βέβαιο ότι θα αλλάξουμε και πολιτικό προσωπικό.
Την Κυριακή όμως δεν διαλέγουμε βουλευτές, ούτε πρωθυπουργό. Δεν διαλέγουμε αν θα πάμε με τον Τσίπρα, τον Καμμένο, τον Μιχαλολιάκο, τον Κουτσούμπα, την Λεπέν και τον Σόιμπλε που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θέλουν την Ελλάδα έξω από την Ευρωζώνη. Δεν διαλέγουμε ούτε αν θα πάμε με το Σαμαρά, τη Μέρκελ, το Βενιζέλο, τη Φώφη, τον Καραμανλή, τον ΓΑΠ και το Θοδωράκη. Διαλέγουμε αν η συνέχεια θα είναι με τους ευρωπαίους λαούς απέναντι μας ή μαζί μας. Μην ξεχνάμε ότι το χρέος μας στο ~80% το ανέλαβαν οι λαοί της Ευρώπης, οι οποίοι δανείστηκαν για λογαριασμό μας, ο καθένας μερικά δις, ώστε να μεταφερθεί η αποπληρωμή του χρέους μας μακριά στο χρόνο, με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος εξυπηρέτησης για την Ελλάδα. Μας στήριξαν οι λαοί της Ευρώπης ώστε το χρέος μας να περάσει στα χέρια κρατών από αυτά τραπεζών και επενδυτικών κεφαλαίων. Φυσικά αυτό το έκαναν και για να προστατεύσουν το ευρωπαϊκό οικονομικό σύστημα, όχι μόνο από αλληλεγγύη. Όμως το έκαναν. Εμείς θα το κάναμε στη θέση τους; Νομίζω ναι. Αν το κάναμε και μετά μας πέταγαν ένα όχι στα μούτρα πώς θα αισθανόμασταν;
Πιστεύεις ότι δεν έχεις να χάσεις τίποτα;
Περισσότερα...
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω»
Νίκος Καζαντζάκης
Η χώρα έφθασε σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση όχι εξαιτίας των αδιαμφισβήτητων λαθών ή / και σκοπιμοτήτων των ξένων. Ούτε καν επειδή η οικονομική συγκυρία μας βρήκε απροετοίμαστους. Έφθασε κυρίως επειδή το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας από πολύ πριν αρχίσει να εκδηλώνεται η κρίση ως και σήμερα, δεν αποφάσισε ποτέ να ηγηθεί πραγματικά. Δεν θέλησε ποτέ να αναλάβει το κόστος και την ευθύνη υλοποίησης λύσεων. Οι ελάχιστες αποσπασματικές εξαιρέσεις δεν ήταν αρκετές για να αλλάξουν την πορεία.
«Ταπώναμε» τρύπες πρόχειρα όλο αυτό το διάστημα και ακόμα και για τις δυσάρεστες αυτές μικροεπισκευές αποδίδαμε την ευθύνη στους ξένους.
Περισσότερα...
