Γιατί νεκρά φύση; Γιατί ανακυκλώνει μιζέρια, αναδιανέμει φτώχια, αναμασά παρωχημένα θέσφατα περασμένων εποχών, χρησιμοποιεί ιδεολογήματα μόνο για να ορίζει ψευδεπίγραφες διαχωριστικές γραμμές και τελικά εμποδίζει τη γέννηση κάθε νέου. Όχι μόνο δεν δημιουργεί προϋποθέσεις προόδου, αλλά τις εξουδετερώνει. Παράγει οτιδήποτε άλλο εκτός από όραμα και δυνατότητες θετικής εξέλιξης.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν αφορούν μόνο έναν χώρο ή κόμμα. Δυστυχώς, αν και σε διαφορετικό βαθμό, η παθογένεια διαπερνά οριζόντια σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα, κοινοβουλευτικό και εξωκοινοβουλευτικό.

Περισσότερα...

Όχι δεν έχω παραισθήσεις ούτε προσπαθώ να παραπληροφορήσω. Απλώς αποφάσισα να αναφερθώ στο μέλλον. Σε αυτό που πιστεύω κι ελπίζω ότι θα συμβεί. Σε αυτό που είναι το μόνο ενδεχόμενο να έχουμε ομαλά ξεμπερδέματα από την παρούσα κατάσταση χωρίς ακόμα πιο επώδυνα βιωματικά μαθήματα για τους πολλούς. Τον μόνο μη ακραίο τρόπο για να αρχίσει η έξοδος από την η κρίση που βιώνει η χώρα μας.

Όνειρα θερινής νυκτός ίσως πουν πολλοί. Κι όμως δεν είναι τόσο απατηλά. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Περισσότερα...

Ξεκίνησε από απόγνωση.

Απόγνωση για τη μηδαμινή επιρροή στη διαμόρφωση του δημοσίου διαλόγου από τους ανθρώπους της παραγωγής.

Δεν είναι περίεργο εμείς που πληρώνουμε για τον πληθωρικό, αναποτελεσματικό και καθόλου ανταποδοτικό δημόσιο τομέα, να πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα; Τόσο συμφιλιωμένοι είμαστε με το μοιραίο;

Όλοι μας, ή σχεδόν όλοι καταλαβαίνουμε ότι το πράγμα δεν «πηγαίνει». Έχουμε ξεκάθαρο στο μυαλό μας το αδιέξοδο της συνεχούς φορολόγησης σε ό,τι κινείται κι αναπνέει. Βλέπουμε πως το έλλειμμα στον προϋπολογισμό του κράτους μεταβιβάζεται διαρκώς στην παραγωγική οικονομία,  η οποία συρρικνώνεται, μειώνοντας περαιτέρω τα κρατικά έσοδα, δημιουργώντας νέα ελλείμματα, τα οποία επαναμεταβιβάζονται στους όλο και λιγότερους εργαζομένους, επαγγελματίες κι επιχειρήσεις που παραμένουν στη χώρα. Ο δρόμος αυτός μας οδηγεί με βεβαιότητα στην απώλεια κάθε εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας.

Περισσότερα...