Ξεκίνησε από απόγνωση.
Απόγνωση για τη μηδαμινή επιρροή στη διαμόρφωση του δημοσίου διαλόγου από τους ανθρώπους της παραγωγής.
Δεν είναι περίεργο εμείς που πληρώνουμε για τον πληθωρικό, αναποτελεσματικό και καθόλου ανταποδοτικό δημόσιο τομέα, να πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα; Τόσο συμφιλιωμένοι είμαστε με το μοιραίο;
Όλοι μας, ή σχεδόν όλοι καταλαβαίνουμε ότι το πράγμα δεν «πηγαίνει». Έχουμε ξεκάθαρο στο μυαλό μας το αδιέξοδο της συνεχούς φορολόγησης σε ό,τι κινείται κι αναπνέει. Βλέπουμε πως το έλλειμμα στον προϋπολογισμό του κράτους μεταβιβάζεται διαρκώς στην παραγωγική οικονομία, η οποία συρρικνώνεται, μειώνοντας περαιτέρω τα κρατικά έσοδα, δημιουργώντας νέα ελλείμματα, τα οποία επαναμεταβιβάζονται στους όλο και λιγότερους εργαζομένους, επαγγελματίες κι επιχειρήσεις που παραμένουν στη χώρα. Ο δρόμος αυτός μας οδηγεί με βεβαιότητα στην απώλεια κάθε εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας.